این نوشته خیلی آشناست: «لطفاً درب را ببندید.»
و این نوشته: «دربِ خودرو باز است.»
گاهی، در نوشته‌های غیررسمی و بعضاً رسمی، به‌جای «درِ» سادهٔ زیبای فارسی (به بیانِ دقیق‌تر: ایرانی)، «درب» را به‌کار می‌برند.
«درب» واژه‌ای عربی‌ست. معنیِ آن به «درِ» فارسی نزدیک است. «درب» یعنی دروازه، دروازهٔ بزرگ، و نیز گذرگاه.
«قم را چند راه است و چند درب و چند میدان.» (تاریخ قم، تألیف‌شده در سال ۹۰۵ قمری، نویسنده نامعلوم، ص۲۰)
عربی‌ستیزی و بیگانه‌هراسی در زبان، امری نامعقول و غیرعلمی‌ست؛ اما انصافاً تا «در» هست به «درب» نیاز نداریم.
نویسنده: سید حمید حسنی
