واژۀ اندازه، به معنیِ مقدار، از دو جزء تشکیل شده‌است:انداز: بنِ مضارعِ انداختن-ه: پس‌وند ساختش شبیهِ انگیزه و سازه است. اما اندازه از لحاظِ معنایی چه ربطی به انداختن دارد؟ بعید است بتوانید میانِ اندازه و معانیِ گوناگونِ انداختن در فارسیِ امروز رابطه‌ای برقرار کنید.نکته این‌جاست که یکی از معانیِ قدیمیِ انداختن سنجیدن و …
🔹 گاهی می‌بینیم واژهٔ «موفق» را با همزه به‌اصطلاح روی کرسیِ «و» می‌نویسند (یعنی مؤفق*). 🔹 واژهٔ عربیِ «موفق» همزه ندارد. اسم مفعول از مصدرِ «توفیق» است؛ دقیقاً یعنی توفیق‌داده‌شده (ازسوی خداوند). وقتی با همزه بنویسیم، گویی از «تأفیق» گرفته شده‌است! 🔹 مقایسه کنید با: «مؤثر» و «مؤلف»، که به‌ترتیب با «تأثیر» و «تألیف» هم‌ریشه‌اند. …
🔹 «فَتاوی» جمعِ مکسر (جمعِ شکستهٔ) «فَتویٰ/ فَتوا» است.🔸 تلفظِ این واژه «فَتاویٖ» /fatāvī/ است و تلفظ و املای آن به‌صورتِ «فَتاوا/ فَتاویٰ*» /*fatāvā/ نادرست است.🔺 «فَتاوی» با «عناصِر» و «فلافِل» قابل‌مقایسه است. نویسنده: سید حمید حسنی
